ქართველი ქალი და ქორწინება

- მართა პირველი.

- ოჰო! რა ლამაზი სახელი და გვარი გაქვთ!

- მართლაა!

- ძალიან მომწონს.

- უი, დიდი მადლობა.

- მართა, შეიძლება სიყვარულის შესახებ რამდენიმე კითხვა მოგცეთ, ხომ არ გაბრაზდებით?

- უი, როგორ გეკადრებათ, პირიქით, მე ძალიან მიყვარს ამ თემაზე საუბარი. 

- რახან ასეა, მაშინ გულახდილად მითხარით, გიყვართ ვინმე?

- არა, მე გათხოვილი ვარ!
© გოდერძი ჩოხელი.



რატომღაც ამომიტივტივდა ეს პატარა დიალოგი გონებაში :)

ჩვეულებრივიქართული ისტორია:
წყვილი გაიცნობს ერთმანეთს, 16-17 წლის ასაკში... მოუნდებათ სექსი, მაგრმ ქორწილამდე რომ მოხდეს, მერე გოგოს ოჯახში ვინ შეუშვებს? სხვა რა დარჩენიათ, ბიჭი "მოიტაცებს" 
გოგოს ოჯახი ატეხს პანიკას...მერე გაიგებენ რომ "მოსახდენი მოხდა" , რა თქმა უნდა, დატოვებენ.
მერე გადის 1 ან 2 წელი..
ბავშვები ჩნდებიან... პატარა თავის ტკივილები...
ცოლი სახლშია, ქმარი მუშაობს...
როცა დათვრება აგინებს, ცემს და ა.შ.
არანაირი სიყვარული და ვნება :)


და......მიზეზი?
ქორწინება სიყვარულის მტერია? 
3:(