დღევანდელმა თავხედამხობა-კივილ-წივილმა საბოლოოდ დამანახა, რომ დედაჩემთან ცხოვრებას აშკარად მამასთან ჯობს.
1. მამაჩემი სახლში საღამოობით მოდის და სკოლა-მეცადინეობების დეტალების გამოკითხვით არ მიწვრილებს გულს;
2. მამაჩემი იშვიათად მიბრაზდება, თუ გაბრაზდა, მართალია მტრისას, ისე მრისხანებს, მაგრამ შეფარდება 175641764:1-თან არის დედაჩემის და მამაჩემის გაბრაზებათა რაოდენობის.
3. მამაჩემი ყოველთვის პირველი დგამს შესარიგებელ ნაბიჯს, განსხვავებით დედაჩემისგან, რომლისგანაც ამგვარი საქციელი არათუ იშვიათი, არამედ პარადოქსულიც კი არის;
4. მამაჩემთან გაერთობა მაინც ადამიანი, ზოგჯერ გულიანად მაცინბს ხოლმე, დედაჩემს კი რთულია მოსთხივო ამგვარი რამ, 24 საათი კვირაში 7 დღე დამჟავებული გამომეტყველებით და მოშხამული ხასიათით დადის ( ლოლ, დედაჩემი იმოა? :უსერ:) ;
5. მამაჩემმა სმს-ების კითხვა არ იცის, ამიტომ საფრთხე იმისა, ჩემი ინბოხი გადაქექოს, ნულია :> განსხვავებით დედაჩემისგან, რომელიც მაშინვე შემოსულ სმს-ს მივარდება, თუკი მობილური მარტო დაიგულა.
6. მამაჩემი გაცილებით მეტ თავისუფლებას მომცემს , ვიდრე დედაჩემი. ეს კარგია, იმიტომ რომ ბოროტად არასდროს ვიყენებ;
7. მამაჩემს სუპერმარკეტებიდან მოაქვს ხოლმე გემრიელობები :წუბ: დედაჩემი კი სახლში ბოსტნეულით და სუპებით მაზიზღებს ჭამას : ს
8. დაბოლოს, მამაჩემი სკოლაში სამოსანი იკო და სინდისი არ უზამს, სწავლაზე შენიშვნა მომცეს :ბეეკ:
დედაჩემი ფრიადოსანი იყო, ამიტომ წაიღო ტვინი და მეთერთმეტე წელია უმაღლეს შეფასებებზე მიწევს სწავლა :D
ამ რვა პუნქტიდან გამომდინარე, აშკარაა, რა ბედნიერი ვიქნებოდი, მე და მამა მარტო რომ ვცხოვრობდეთ, დედაჩემი კი სადმე წავიდეს უცხოეთში და წელიწადში ერთხელ , ჰა-ჰა ორჯერ მნახოს :უსერ:
P.შ. ვეცადე ერთი პუნქტი მაინც შემეტანა დედაჩემის სასარგებლოდ, მაგრამ ვერაფერი მოვიფიქრე
:D
